Je staat voor het verpleegkundig vak, maar niet meer letterlijk hands on

Susanne werkt nu een kleine 4,5 jaar bij Amphia. Hiervoor werkte ze in Tilburg op de IC en SEH. Ze maakte een uitstapje naar de verzekeringsbranche, maar wilde toch terug richting het ziekenhuis. Vriendin Janneke, ook werkzaam bij Amphia, maar al zo’n 20 jaar in verschillende rollen, bracht haar in contact met het ziekenhuis. Zo startte Susanne als trainee teamleider op de HCK. Op de vraag of ze elkaar al een tijd kennen, lachen ze beiden: “Al ruim voor Amphia zelfs”, zegt Janneke. “We zaten in hetzelfde dispuut tijdens onze opleiding. Daarna is het contact altijd gebleven.” Janneke was vanaf dag 1 echt gericht op het ziekenhuis. Zij wist al snel dat ze naar de kinderafdeling wilde. Voor Susanne was dat iets anders. Zij wilde graag naar de psychiatrie. Zo liep ze stage binnen de forensische zedenpsychiatrie, maar dat was behoorlijk zware materie. Toen ze tijdens haar 4^e jaars stage voor het eerst in het ziekenhuis kwam meelopen op de afdeling cardiologie, was haar interesse hier gewekt. “Toch wel bijzonder om elkaar nu ook al weer enige tijd collega’s te kunnen noemen”, zegt Janneke. “We vertelden elkaar natuurlijk wel over onze werkgevers en ervaringen. Nu praatte ik Susanne bij over de verantwoordelijkheden als leidinggevende en hoe je je bijvoorbeeld kan doorontwikkelen als professional maar ook op persoonlijk vlak. Omdat Amphia zo’n groot ziekenhuis is, zijn er ook tal van mogelijkheden.” Daar werd Susanne door getriggerd. 

“Op professioneel gebied is er veel voor ons beschikbaar”, vertelt Susanne. “Zo krijg je bij de start een uitgebreide introductie als leidinggevende. Je kunt deelnemen aan de kenniskring voor verpleegkundig leiderschap. Deze wordt georganiseerd vanuit de Verpleegkundige Regieraad en daar tref je ook je andere collega’s.” Toch geeft Janneke ook aan dat je met name je collega’s binnen je eigen zorgkern intensief ziet en spreekt. “Voor mijn opleiding deed ik onderzoek op de gezinssuites”, vertelt Susanne. “Dan maak je gebruik van elkaars’ kennis. We zijn een groot ziekenhuis, maar je weet elkaar indirect wel te vinden. En even lunchen als vriendinnen onder elkaar doen we eigenlijk te weinig. Dit proberen we steeds weer te plannen. Het fijne daarvan is ook, dat je uit de operatie stapt en met elkaar kunt sparren. Over dingen waar we tegen aan lopen. Vanuit een andere invalshoek halen we dan visie bij elkaar op. Dat is fijn.”

 “Ervaring in de zorg is eigenlijk een pré”, vertelt Janneke. “Je moet wel snappen hoe een ziekenhuis werkt en hoe de zorg in elkaar steekt. Het systeem rondom de patiënt is iets heel specifieks en herkenbaars als je daar ervaring mee hebt. Er komt veel op je af. Dus je moet zo nu en dan wel je mannetje kunnen staan.” Zo zegt Susanne dat je eigenlijk steeds op de hoogte moet zijn van alles. “Je moet goed kunnen schakelen met niet alleen je collega’s op de werkvloer, maar ook met hoger management, de faciliterende en ondersteunende kernen en de medisch specialisten.” Beide vinden die wel een uitdaging, dat maakt het wel leuk. “Het maakt dat je doortastend moet kunnen zijn, je snel moet kunnen schakelen en prioriteiten moet kunnen stellen. Soms betekent dat, dat we werkzaamheden moeten laten liggen omdat de nood ergens anders hoger is. Zo maken we continue weloverwogen keuzes. De balans is soms lastig te vinden tussen een optimale, veilige patiëntenzorg en tegelijkertijd een veilige werkomgeving voor onze medewerkers te creëren, welke momenteel hand in hand gaat met een hoge werkdruk en personeelstekort binnen de zorg.”

“Hoe je je rol precies eigen maakt, verschilt echt per afdeling”, vertelt Janneke. “De omstandigheden maken ook waarom iets ergens wel of niet gaat. Zonder dat dit goed of slecht is.” Beiden geven ze aan dat binnen hun rol je nog altijd het verpleegkundig domein centraal het staan, maar je rol als verpleegkundige loslaat. “We zijn nu nog steeds met verpleegkundige processen bezig, maar wel echt op een ander vlak vanuit een ander perspectief. Je staat voor het verpleegkundig vak, maar niet meer letterlijk hands on.”

“Ik ben echt opgegroeid binnen Amphia”, zegt Janneke. Ik werk hier vanaf mijn 17^e. “Het voelt echt als mijn ziekenhuis. Mijn collega’s hier weten veel van mij en andersom. Mijn ontwikkelingen heb ik allemaal binnen Amphia opgebouwd.” Susanne geeft aan dat Amphia als haar ziekenhuis voelt, omdat ze hier de kans heeft gekregen om leidinggevende te worden. “Ik ben hier dan niet gevormd als verpleegkundige of als persoon, maar ik heb hier wel de kans op professioneel vlak gekregen om een stap te kunnen maken.” Samen zijn ze van mening dat de mogelijkheden binnen Amphia breed zijn. Janneke is naast haar rol als leidinggevende ook verpleegkundig decaan. Hier wil zij de komende jaren verder in ontwikkelen en groeien. “Ik vind opleiding, scholing en ontwikkeling erg belangrijk en ik streef ernaar dat dit binnen Amphia nog verder uitgedragen gaat worden.” Susanne houdt zich bezig met de huidige ontwikkelingen aangaande de nieuwe strategiereis van Amphia en de ambitie om het hartcentrum van Zuidwest Nederland te worden. “Daar speelt de HCK natuurlijk een belangrijke rol in.”

Daarnaast geven beiden aan dat Amphia oneindig veel innovatie kent. “Er is hier op het gebied van innovatie nog zoveel mogelijk. Daar kun je als leidinggevende echt een rol in spelen. Je probeert zoveel mogelijk van ontwikkelingen mee te krijgen. Je bent de spil tussen artsen, het hoger management en je afdeling en dat is bepalend voor wat er wel en niet gebeurd. Stiekem heb je dus best veel invloed, zolang je hier maar zelf naar op zoek gaat”, vertellen zowel Janneke als Susanne. Zo geeft Susanne aan dat je invulling van je functie voor een groot deel bij jezelf ligt. “Je mag hier zoeken naar creatieve invulling en ideeën voor je afdeling en hier proactief stappen in nemen. Soms moet je dit ook gewoon durven doen. Het durven opzoeken en durven opkomen voor je afdeling.”

Bij de vraag waarop je trots bent binnen je functie antwoord Janneke meteen: “Op mijn collega’s. En mijn afdeling in zijn algemeen. Ik probeer, samen met hen, de beste werkomgeving te creëren voor de zorg rondom de patiënt, maar ook een zo’n goed mogelijke omgeving voor henzelf te maken. Processen verbeteren en beleid maken en schrijven zijn hier voor mij een grote pijler in. Ik heb veel collega’s binnen mijn team die willen groeien en ontwikkelen. Ik probeer dan op een creatieve manier meerdere collega’s die kansen te geven. Niet iets wat op voorhand al bestaat of volledig in kannen en kruiken gegoten is, maar juist die nieuwe grenzen op te zoeken. En daarnaast ben ik super trots op de gedrevenheid van mijn team. Waar ze voor staan en dagelijks de zorg voor de kinderen en de moeder op zich nemen. Aandacht hebben voor elkaar. Dat is echt teamgevoel. We blijven graag bij elkaar. En dat is ook wel wat de zorg kenmerkt”

Susanne is trots als ze, samen met haar collega’s, alle losse eindjes op haar afdeling toch weer aan elkaar gebreid krijgt. “Wat de omstandigheden ook zijn, altijd die kwalitatieve patiëntenzorg van hoog niveau kunnen waarborgen. Daarmee raak ik een groot onderdeel van mijn functie aan: capaciteitsmanagement, waar ik dagelijks mee bezig en.

Wil jij ons team komen versterken? Bekijk dan snel de vacatures en ontdek of je droombaan erbij zit.