Je gaat nu veel dieper in op de geneeskunde. Je leert de care and cure te verbinden
Hi, ik ben Lisanne
Lisanne is verpleegkundig specialist op de afdeling neurologie binnen Amphia. Ze is na haar HBO-V opleiding hier blijven werken en kreeg de kans zich door te ontwikkelen tot verpleegkundig specialist. Dat dit haar zou passen, wist ze al een hele tijd. De keuze voor de zorg stond stipt op 1. Nu is ze net afgestudeerd als verpleegkundig specialist en is ze zowel verpleegkundig als medisch bevoegd om haar patiënten te helpen. Wat haar dagelijkse uitdagingen zijn, vertelt ze je hieronder.
Verpleegkundig Specialist
Lisanne werkt al 6 jaar bij Amphia. Dit was voor haar het ziekenhuis waar ze wilde werken. Niet alleen om dat ze Breda zo’n leuke stad vindt, maar ook omdat de Brabantse gemoedelijkheid haar ligt. Daarnaast sprak het opleidingskarakter van het ziekenhuis haar aan. Vanuit haar opleiding aan de Avans heeft ze de laatste 2 jaar duaal gestudeerd. Hierbij heeft ze school gecombineerd met haar baan bij Amphia. In deze 2 jaar heeft ze op verschillende afdelingen gestaan en is ze bij neurologie nooit meer weggegaan. Hier heeft zich ook haar vervolgstap voorgedaan: de opleiding tot verpleegkundig specialist.
Zorg beter maken
“Ik wist altijd al dat ik echt wat voor de ander wilde betekenen. Het zorgen en iemand beter kunnen maken”, vertelt Lisanne. “Dat is een gevoel ofzo. Dat heb je in je”. Het verpleegkundig vak hoort bij Lisanne, waarnaast ze ook altijd de ambitie heeft gevoeld om door te leren en te willen blijven groeien binnen haar vakgebied. “Dit biedt de functie van verpleegkundig specialist mij zeker”, zegt ze. “Het is voor mij een goede combinatie, omdat ik hier zowel het verpleegkundige handelen als het medisch handelen kan combineren.” Zo vertelt ze dat de rol van verpleegkundig specialist binnen neurologie zich steeds meer gaat zetten. “Samen met een collega heb ik dit vorm gegeven en heb ik de weg vrijgemaakt voor nieuwe collega’s. Ik ga straks de nieuwe collega’s in opleiding helpen en hoop dan ook de zorg te gaan verbeteren waar ik dan zelf voor bevoegd ben.”
Ik doe dan mijn spreekwoordelijke witte jas uit, zodat ik een gelijke gesprekspartner ben voor zowel mijn patiënt als de familie
Verpleegkundig vs. Medisch
“Vanuit mijn opleiding ben ik nu bijna officieel medisch bevoegd”, vertelt Lisanne. “Ik ben zelfstandig behandelaar. Zo neem ik een anamnese af, doe ik lichamelijk onderzoek en zet ik zelf de stappen uit om tot een verpleegkundige én medische diagnose te komen. Ik doe dit voor de kliniek binnen de afdeling neurologie.” Tijdens de opleiding kijk je echt naar wat jij nodig hebt voor je eigen leerproces vertelt ze verder. “Je gaat nu veel dieper in op de geneeskunde. Je leert de care and cure te verbinden.” Lisanne legt uit dat ze nu de zorg vanuit verpleegkundig domein kan combineren met het medische domein. Op beide vlakken is zij dan de behandelaar voor de patiënt. “Ik neem de tijd voor de patiënt en coördineer de zorg van opname tot ontslag waarbij ik de patiënt ook begeleid. Dus een combinatie van informeren en coachen op een laagdrempelige manier voor zowel patiënt, familie, als collega’s op de afdeling.”
Spilfunctie
Dat de afdeling Neurologie haar zou aanspreken is zo ontstaan. “Neurologie heeft mijn blik verruimt’, vertelt ze. “Heel het lichaam is met je hersenen en ruggenmerg verbonden. Het is vaak best even puzzelen wat er nou precies met een patiënt aan de hand is. Binnen Amphia kunnen we op het gebied van neurologie vooruitstrevende zorg bieden. Zo zijn wij het strokecentrum in de regio.” Patiënten vanuit andere zorgcentra komen bijvoorbeeld hier naartoe voor een IAT vertelt Lisanne. “Er gebeurt hier veel. Ik heb vanuit mijn rol dan ook eigenlijk een spilfunctie. Zo ben ik een vast aanspreekpunt voor de patiënt, de familie, maar ook voor het multidisciplinaire team. Ik vertegenwoordig de patiënt tijdens de patiëntenbespreking. Zo zorg ik ervoor dat het proces van zorg rondom de patiënt in goede banen wordt geleid.”
Goed gevoel
“Eigenlijk ga ik elke dag wel met een goed gevoel naar huis”, vertelt Lisanne. “Je bent hier iedere dag voor mensen aan het zorgen en je helpt ze. Het is ook fijn als je uiteindelijk een diagnose hebt kunnen stellen zodat de patiënt weet waar hij of zij aan toe is. Sommige patiënten liggen hier best wel een tijd. Het is dan een zoektocht naar wat de patiënt mankeert. De diagnose is niet altijd een mooie uitkomst. Het kan voor de patiënt ook slecht nieuws betekenen. Er is dan wel een verklaring voor wat er aan de hand is. Ik probeer de patiënt dan zo goed mogelijk te informeren middels een duidelijke uitleg van wat er gaat gebeuren. Ik doe dan mijn spreekwoordelijke witte jas uit, zodat ik een gelijke gesprekspartner ben voor zowel mijn patiënt als de familie.”