Ik vind het ‘hart’ het allerleukst
Hi, ik ben Monique
Monique werkt nu 2 jaar als CCU-verpleegkundige bij Amphia. Ze maakte de overstap vanuit een ander ziekenhuis vanwege de grootte van het Hartcentrum dat Amphia heeft. “Het is hier een groot specialisme, dat trok mij aan”, zegt Monique. Binnen het vorige ziekenhuis werkte ze een dag per week op de Hartcatheterisatiekamer. Deze mogelijkheid wilde ze binnen Amphia ook onderzoeken. Of dit is gelukt, lees je hieronder.
CCU & HCK
Toen Monique eenmaal de overstap naar Amphia had gemaakt, begon ze de HCK wel te missen. Ze wilde onderzoeken of een duofunctie hier ook mogelijk zou zijn. Ze opperde dit bij haar leidinggevende. Samen zochten ze het een en ander uit. “Dit heeft er wel in geresulteerd dat ik vanaf januari op de HCK gestart ben met inwerken voor het komende half jaar. Daarna ga ik rouleren tussen beide afdelingen. Monique vertelt dat het werk op de HCK vrij technisch is. “Je moet je kennis hier wel up to date houden. Wie weet kan ik in de toekomst de opleiding tot HCK-medewerker gaan volgen.”
Het verschil tussen de CCU en HCK is dat de CCU stukken groter is. “Eigenlijk ervaar ik hier twee totaal verschillende werklevens”, vertelt Monique. “De CCU is onregelmatig. Daar werk je alle dagen van de week in alle voorkomende diensten. Op de HCK werk ik dagdiensten en werk je niet in de weekenden. Je draait hier overigens wel diensten, wat neer komt op ongeveer één avond- en nachtdienst doordeweeks en één keer per vier weken een weekenddag.
Het kan zomaar voorkomen dat ik een patiënt opneem op de EHH en hem vervolgens eerst terugzie op de CCU en daarna aansluitend op de HCK.
Zelf regie nemen
“Amphia is een groot, specialistisch ziekenhuis”, vertelt Monique. “Zeker als je kijkt naar cardiologie. Wij mogen onszelf hét hartcentrum van de regio noemen.” Waar ze hier startte voor het grote specialisme, vertelt Monique wel dat ze een CCU-verpleegkundige is die naast haar werkzaamheden op de afdeling toch ook een rol op de HCK wilde onderzoeken. “Een pluspunt hierin is dat als je zelf de regie neemt en je ambitie uitspreekt bij je leidinggevende, er naar je geluisterd wordt en er tot actie wordt overgegaan”, zegt Monique. “Daar ben ik eigenlijk best trots op. Na 10 jaar gewerkt te hebben op de CCU in een wat kleiner ziekenhuis in de randstand was het een lastige keuze om te switchen van werkplek. Een plek waar ik gegroeid ben tot de CCU-verpleegkundige die ik nu ben”, vertelt Monique. “Het besluit om dan weg te gaan, was toch een grote stap. Dat ik dan nu gehoord word in waar ik graag zou werken, voelt goed. Het is fijn dat daar een start in gemaakt is.”
Het hart is het allerleukst!
“Ik vind het hart gewoon een heel interessant orgaan”, vertelt Monique. “Daarom probeer ik steeds binnen de cardiologie door te ontwikkelen. Het einde is ook nog niet in zicht hoor. Ik zoek steeds naar een manier om weer iets nieuws te leren. Maar dan wel steeds het hart als letterlijk én figuurlijk middelpunt. Er zijn gewoon te veel dingen leuk aan mijn werk. Ook zijn wij onderdeel van het reanimatieteam binnen ons ziekenhuis. Ik voel spanning, adrenaline. Iedereen komt samen, heeft een eigen taak. Soms staan we wel met tien collega’s rondom de patiënt. Iedereen vindt dan zijn of haar rol. Maar we weten precies van elkaar waar we mee bezig zijn. Dat oefenen we ook regelmatig met z’n allen.” Daarnaast vertelt Monique dat de patiënten vaak vanuit huis of met de ambulance op de Eerste Harthulp komen. Hier worden de patiënten beoordeeld. Er wordt dan, in overleg met de artsen, een diagnose gesteld en overgegaan tot behandeling. “Het werken op zowel de CCU als EHH maakt het zo dynamisch. Geen dag is hier hetzelfde. Nu daar ook nog de functie voor de HCK bij komt, is wat mij betreft het plaatje compleet. Het kan zomaar voorkomen dat ik een patiënt opneem op de EHH en hem vervolgens eerst terugzie op de CCU en daarna aansluitend op de HCK.”
Samenwerken
“Ik vind mijn collega’s en het team in het algemeen ontzettend belangrijk”, vertelt Monique. “Het is altijd even aftasten in het begin. Je moet elkaar leren kennen. Op de CCU krijgen we vaak te maken met acute situaties. Je moet dan allemaal apart van elkaar handelen, maar toch goed op elkaar ingespeeld zijn. Dat kost tijd. Toen ik bij Amphia op de hartbewaking ging werken, was ik een van de eerste die als gediplomeerd CCU-verpleegkundige daar kwam. Dat was voor iedereen best wennen. Normaal groei je gedurende de opleiding in het team en leren ze je kennen. Dat is helemaal goed gekomen.” Daarnaast vertelt Monique dat iedereen binnen het team echt goed geschoold is. Een specialist binnen het eigen vakgebied. “Er heerst hier een fijn opleidingsklimaat. Tussen de bedrijven door pakken we vaak samen een moment om te blijven ontwikkelen. Het is leuk om te zien dat zowel de leerlingen als de gediplomeerden hier samen aan mee doen.”