Mijn hart ligt echt bij de kleintjes

Na haar opleiding tot verpleegkundige is Simone blijven werken op de kinderafdeling. Ze wist immers altijd al dat ze met kinderen wilde gaan werken. Hier werd ze dan ook aangenomen voor de opleiding tot kinderverpleegkundige. Vanuit daar heeft ze veel vlieguren gemaakt op deze afdeling in combinatie met de couveuse afdeling. “Ik heb eigenlijk altijd met baby’s en kindjes gewerkt”, zegt ze. In 2010 is ze de opleiding tot neonatologieverpleegkundige gestart en op deze afdeling werkt ze nog steeds met veel plezier.

“Binnen de afdeling werk ik met de meest kwetsbare patiëntcategorie: de allerkleinste patiëntjes”, vertel Simone. “Zo zorg ik voor veel te vroeggeboren kindjes of baby’s die een slechte start hebben gehad. Ik houd me continue bezig met het monitoren van de vitale functie van de pasgeborenen en ondersteun dan waar nodig. Bijvoorbeeld door middel van ademhalingsondersteuning.” Toch levert Simone ook acute zorg. Dat maakt haar werk complex en uitdagend. “Het ene moment ben je een flesje aan het geven, waarop een volgend moment je acuut moet schakelen. Zo kan het zijn dat ik mee ga naar een spoedkeizersnede of dat ik met spoed word opgeroepen door de verloskamers”. Dit brengt veel afwisseling in haar vak. Daarnaast vertelt ze dat de begeleiding van kersverse ouders ook een groot onderdeel is van haar werk. “Je vangt hen in acute situaties ook op. Als neonatologieverpleegkundige draag je best een verantwoordelijkheid. Je zorgt echt voor het meest kostbare bezit van de ouders. Je patiëntje kan nog niet aangeven wat er aan de hand is, dus je moet blijven monitoren en observeren en het vertrouwen van de ouder ligt in jouw handen. Dat maakt mijn werk spannend, maar ook bijzonder.”  

“Je moet stressbestending zijn en tegen wisseling kunnen”, vertelt Simone. “Ook moet je nauwkeurig zijn. Je werkt immers met de aller kwetsbaarste kindjes. Iedere baby is maatwerk. Het is aan jou als verpleegkundige aan te voelen wat ouders bijvoorbeeld nodig hebben. Sommige ouders worden liever wat meer losgelaten dan anderen, die juist meer aan de hand willen worden meegenomen. Zeker als het kindje aan allerlei toeters en bellen ligt. Je moet de ouders echt begeleiden in de zorg voor hun kindje.”

“Met de overgang naar de nieuwbouw wordt er nu ook gewerkt volgens het principe gezinsgerichte zorg”, vertelt Simone. “Onze patiëntkamers zijn nu gezinssuites geworden. Waar vroeger de ouders op bezoek kwamen bij hun kind, is het nu zo dat je echt voor een kamer zorgt. Dit was in het begin best even wennen. Tot voor kort werkte ik altijd met baby’s en kindjes. Ik heb nooit echt voor de volwassen doelgroep gezorgd. Nu komt er af en toe ook de zorg voor de moeder bij. Dit is soms nog een beetje zoeken, maar er is altijd een obstetrieverpleegkundige of kraamverzorgster in de buurt die ik om hulp kan vragen en dat is andersom natuurlijk ook zo. We kunnen wel echt een klinische blik delen.”

Verder vertelt Simone dat één grote nieuwe werkplek zorgt voor kortere lijntjes. “We kunnen nu meer gecentreerde zorg aanbieden. Dit is voor de patiënt fijn. Er is meer privacy voor hen en het gezin kan echt samen zijn in plaats van dat ze bij elkaar op bezoek gaan. De gezinnen worden dus niet meer van elkaar gescheiden. Ouder en kind kunnen ten alle tijden samen zijn.”

“Ik ga met een goed gevoel naar huis als ik echt iets heb kunnen betekenen voor het gehele gezin”, vertelt Simone. “Als ik de kwaliteit van zorg hebben kunnen leveren waarbij zowel baby als ouders gebaat zijn. Zeker voor ouders bij wie het gaat om een eerste kindje. Dan is het mooi om te zien dat als het kindje stabieler wordt, ook het vertrouwen bij de ouders blijft groeien. Vanuit mijn rol volg en begeleid ik de hechting tussen de ouders en hun kindje. De stappen die ze maken zijn mooi om te zien. Daar speel jij als verpleegkundige een belangrijke rol in.  

Wil jij ons team komen versterken? Bekijk dan snel de vacatures en ontdek of je droombaan erbij zit.